Josh Turner - Worek Treningowy

HonkyTonkVille

Puszczamy tę znakomitą płytę i słyszymy na początku dzwonek na ringu, hałas publiczności i zapowiedź w stylu pojedynku bokserskiego:

"Panie i Panowie! Z narożnika tradycyjnej muzyki country walczył będzie mierzący 6,1 stóp wzrostu i ważący 175 funtów, pochodzący z Hannah w Północnej Karolinie w USA ten, który jest tornadem testosteronu, przejmującym do szpiku kości barytonem! Przygotujmy się na huk nieomylnego głosu Josha Turnera!"

A potem już jest w tempie godnym pojedynku bokserskiego zawodowych mistrzów piosenka tytułowa "Punching Bag":

"Dosyć już mnie obili. Jestem jak worek treningowy, bij gdzie chcesz, ale mam twardą skórę, więc jeszcze nie spisujcie mnie na straty, mogę was zaskoczyć, bo zaraz wyprowadzę kontrę."

I tak właśnie kontruje Josh Turner rynek muzyczny zdominowany przez pop swoją nową płytą, gdzie tylko jedna piosenka "Time Is Love" jest ciosem wyprowadzonym przez pop, reszta dla "narożnika tradycyjnej muzyki country".

Myślę że porównania na płycie nie są zastosowane przypadkowo. Walka o rynek country toczy się między 2 głównymi odmianami na poważnie.
Ja kibicuję Joshowi i chłopakom z jego drużyny.

Nie chcę jeszcze mówić, że to najlepsza płyta Josha w dorobku, bo 2 razy dopiero przesłuchałem, ale może to wcale nie przesada.
Kto wysłucha, niech się podzieli wrażeniami.

Pablo

Jaki jest oryginalny tytuł albumu?

HonkyTonkVille

O, przepraszam - Punching Bag.

HonkyTonkVille

Internetowy serwis TheBoot zamieścił w zeszłym roku w czerwcu wywiad z Joshem Turnerem. Wywiad traktuje m.in. o nowej płycie Josha pt. Punching Bag. Obszerne (i moim zdaniem ciekawsze) fragmenty owego wywiadu przedstawiam w skrócie poniżej, jeśli ktoś nie ma ochoty zgłębiać całości po angielsku.

Rozmowa miała miejsce pięknym domku drewnianym zlokalizowanym na posiadłości Josha o nazwie College Grove, rozciągającej się na 15 hektarach powierzchni na południowych krańcach Nashville. Znajduje się tutaj też jego główny dom, gdzie Josh mieszka ze swoją żoną i trójką dzieciaków. No ładny mi „drewniany domek”, skoro ma powierzchnię 160 m². Ciekawe ile ma główny dom w takim razie? Tego już „Boot” nie podaje. W każdym razie domek drewniany jest taki jak wymarzył sobie Josh. Jest w nim pełno pamiątek odzwierciedlających zainteresowania Josha Wojną Secesyjną. „To dla mnie coś specjalnego znaleźć się tutaj, gdzie nikt mnie nie rozprasza, gdzie mam ciszę i spokój do pisania”, powiada Josh o domku.

Ludzie którzy pracują z Joshem uwielbiają tu przyjeżdżać. „Mówią, że wolą przyjeżdżać tutaj niż na Music Row” (gdzie pisanych jest większość piosenek w Nashville). „Kto wie, może College Grow będzie następnym Music Row?”

Kiedy Josh wpadł na pomysł „Worka Treningowego” (czyli nowej płyty “Punching Bag”) zaprosił do domku swojego współpracującego z nim Pata McLaughlina, by razem popracować nad koncepcją płyty. “Miałem przeczucie że to jest właściwa osoba do współpracy, więc spotkaliśmy się tutaj, by wspólnie zmierzyć się z wyzwaniem,” powiada Josh swoim charakterystycznym głębokim południowym głosem. „(...) Punching Bag ma być piosenką, która zainspiruje i zmotywuje tych, którzy być może napotkali jakieś poważne trudności w swoim życiu i byli gotowi dać za wygraną, ale mam nadzieję że Punching Bag ich zmotywuje, by nie poddawali się łatwo”.

Inna piosenka na płycie, “Find Me a Baby”, jest Joshowi szczególnie bliska, bo słyszymy w niej żonę Josha i jego synów. “ Tu ją właśnie napisaliśmy wspólnie z moim producentem Frankiem Rogersem. “To właśnie on przyszedł z tym pomysłem. Chcieliśmy, by piosenka odnosiła się do mojego obecnego życia. Kiedy Frank wypalił z pomysłem, żeby moja żona i dzieci znalazły się w nagraniu, byłem zaskoczony, ale im więcej o tym myślałem, tym bardziej pomysł mi się podobał. To jest taka wyjątkowa chwila na płycie, coś czym będziemy się mogli cieszyć przez wiele lat”.

Obok swojej rodziny, Josh znalazł miejsce także dla innych gości. Ricky Skaggs pojawia się w piosence For the Love of God. “To mocny bluegrassowy gospel; przypomina o moich korzeniach, które tkwią głęboko w tradycyjnym countrowym południowym bluegrassie. Po tym jak napisałem For The Love of God, pomyślałem o Rickym i jego płycie sprzed paru lat pt. „Solo”, gdzie Ricky wszystko praktycznie sam zagrał i zaśpiewał. Wszystko na tej płycie pochodzi od niego, a użył na niej mnóstwo instrumentów, o których wielu ludzi nigdy nawet nie słyszało. Bardzo chciałem, żeby Ricky wpadł do studia z jednym z tych instrumentów. No więc przyszedł i zagrał na kilku różnych rodzajach mandolin, np. cello banjo—mnóstwo ludzi nawet nie wie co to jest. A to naprawdę fajnie brzmiący instrument i można go teraz usłyszeć na mojej płycie. Cieszę się, że ludzie będą mogli usłyszeć ten dodatkowy smaczek w mojej piosence, bo nie chciałem, żeby to była taka zwykła standardowa piosenka bluegrassowa. Chciałem jej dodać trochę pieprzu, a Ricky ze swoim głosem i stylem grania na mandolinie i cello banjo naprawdę dodały piosence kolorytu.

Josh zaprosił też do nagrań Marty Stuarta i Iris DeMent, których słychać w piosence “Pallbearer.” “Namówiłem go do współpracy i to było jak spełnione marzenie,” mówi Josh o Martym grającym na mandolinie, “a potem pomyślałem o żeńskim głosie jaki chciałbym usłyszeć w tej piosence, bo jakiś żeński głos ciągle za mną chodził. Pomyślałem o Iris DeMent i jej pięknym rzewnym głosie, w którym słychać taką nutkę odludzia. Wiedziałem, że będzie pasował. Zgodziła się. Byłem naprawdę zdumiony jak wspaniale nasze głosy się połączyły. Ta piosenka wyszła naprawdę wyjątkowo.

Inna ulubiona piosenka Josha z albumu to “Cold Shoulder,” którą napisał celowo w taki sposób by miałą styl Verna Gosdina. “To był niezwykły artysta który nigdy nie spotkał się z uznaniem, na jakie zasłużył. Jest jednym z największych artystów w historii muzyki country,” co mówiąc Josh zerknął na ścianę, gdzie widnieje wizerunek wspomnianej legendy country z autografem.