XIV Plebiscyt Dyliżanse

Woźnica

OK, wedle życzenia. Dzisiejsze zgłoszenia.

Zespół Roku

KoAlicja - fenomenalny zespół country, który z powodzeniem istnieje na scenie muzycznej już od przeszło 12-stu lat. Wraz ze swoją liderką Alą Boncol wielokrotnie reprezentujący Polskę za granicą na Festiwalach Country. KoAlicja to prawdziwy majstersztyk na scenie country.

Instrumentalista Roku

Arek Kuś - niezwykle utalentowany perkusista, czego dowodem jest współpraca z wieloma gwiazdami estrady.

Adam Kłos - nie tylko gitarzysta, ale także kompozytor, aranżer. Mający na swoim koncie występy z wieloma artystami polskiej jak i zagranicznej sceny muzycznej.

Pozdrawiam

Woźnica

Woźnica

Kandydatury do nominacji dodane dzisiaj:

Artysta Roku

Janusz Tytman – Pierwsza mandolina Rzeczpospolitej, obecny w wielu muzycznych projektach, aktualnie muzyczny lider zespołu PowerGrass. Wielka osobowość muzyki country, dla której artyzm to sprawa najważniejsza. Artysta przez bardzo duże A.

Zespół Roku

PowerGrass - świetne wokalistki, znakomici instrumentaliści pod wodzą Janusza Tytmana (mandolina, banjo) . Każdy zresztą z nich zasługuje na nominację do nagrody instrumentalisty roku. Wspólnie tworzą nowe w polskim country brzmienie, nowoczesne, adresowane do młodego odbiorcy. Meandrują pomiędzy różnorodnymi stylami, ale tworzą także oryginalną, sięgającą do folkowych tradycji, trochę "mumfordowską" muzykę. Najlepszy debiut 2013 roku!

Wykonanie Roku
Beata Orbik i Krysia Mazur - "Mississippi Saturday Night". Trzeba mieć dobrą piosenkę, bardzo dobre wokalistki, świetnych muzyków i pomysł na interpretację. Wtedy możemy mieć prawdziwy, atrakcyjny estradowy show. Kto jeszcze poza PowerGrassem robi taki na countrowej scenie w Polsce? Nie widzę. W pełni zasługują na nagrodę "wykonanie" roku, nie tyko zresztą tą piosenką.

Pozdrawiam

Woźnica

teachair

Chyba nawet wiem, kto dodał Hyhy

Stradivarius

Musieli dodać je prawdziwi znawcy tematu, obiektywni obserwatorzy sceny muzycznej, nie wodzeni na pasku panującej w środowisku mody. Może była to Droga na Ostrołękę, kto wie? Co cieszy mnie menadżera kapeli. A jestem przekonany, że to nie koniec Teachairze. To dopiero początek.
Woźnico drogi, widzę pewne niedociągnięcie. A nic nie przybyło względem Hofmana? Co?

Pozdr.

Stradivarius

Stradivarius

Wiesz Teachair , przyszło mi do głowy, że to może Trace nas tak wysoko ocenił. Co Ty na to? Czy ten trop jest słuszny?
No i jeszcze ta moja intuicja. Woźnico- co względem Hofmana? Czy nie napłynęło jakieś nowe uzasadnienie jego kandydatury, bo w uchu mi gwiżdże, a to znaczy że chyba tak.
Pozdr.
Stradivarius

Woźnica

Gratuluję przenikliwości Stradivariusie. Nie wiem, skąd wiedziałeś, ale rzeczywiście dodano uzasadnienie do kandydatury Zbyszka Hofmana. Nie cytowałem na Forum, bo dopisałem tylko nowe kandydatury, ale z przyjemnością czynię to teraz: "Najlepszy wokal w męskim country w Polsce. A przy tym świetny twórca muzyki!!!"

Pełna lista kandydatur wraz z uzasadnieniami zawsze na [link widoczny dla zalogowanych]

Pozdrawiam

Woźnica

teachair

Stasek

To mógł być tylko Teachair we własnej osobie Wink

teachair

Stasku, aż tak bym sam sobie nie kadził... poza tym ja się nie znam na prawdziwym country.

Stasek

Wiem, bo ostatnio pytałeś co to jest Rotfl

Stradivarius

No, ale jeśli pytał i mu odpowiedziałeś to już wie i się zna. Ja jednak stawiam na Teachaira zgadzając się z Idolem. Ta Jego niezwykła skromność połączona z przenikliwością i wiedzą każe mi iść tym tropem. Zobaczysz Stasku, jeśli wygra PowerGrass Teachair ostatecznie się odsłoni. Jestem tego pewien.

Stradivarius

Woźnica

Kolejne zgłoszenia do nominacji w XIV Plebiscycie Dyliżanse

Wokalista Roku

Jan Manson – od lat rozpoznawalny głos na polskich scenach. W tym roku, po zmianie zespołu, pokazał, że nadal jest w formie. Udany występ na Pikniku w Mrągowie.

Zespół Roku

Zgredybillies – Kolejny udany sezon, bywają obecni w mediach ogólnopolskich, udany występ zwłaszcza w pierwszej rundzie Must Be The Music.

Wydarzenie Roku

I Twinpigs Country Festival w Żorach (oby życie sprawiło że nie ostatni) za to, że powstało kolejne miejsce krzewienia country (no i za huczne urodziny Ali)

Koncerty więzienne organizowane przez Fundację Sławek przy udziale Fundacji Country: zakład karny Przytuły - Ray Scot i Lonstar; areszt śledczy i zakład karny Warszawa, ul. Rakowiecka: Ray Scot, Lonstar , Krystyna Mazur z Maciejem Sychem. Cel jest najlepszym uzasadnieniem.

Bez Granic

Nighthawk – Niemcy – Występ w Mrągowie, który bardzo podobał się publiczności.

Clutterbillies – Norwegia – po raz kolejny Skandynawowie udowodnili, że potrafią grać i to nie tylko country, ale i rockabilly.

Pełna lista zgłoszeń wraz z ilustracjami muzycznymi na [link widoczny dla zalogowanych]

Pozdrawiam

Woźnica

Huberts

Woźnica

Dobrze Hubertusie, że przypominasz regulamin. Rzeczywiście zgłoszenie jest na granicy, ale są dwa haczyki - pierwszy, że powstanie tej imprezy przyczynia się do popularyzacji country i rozumiem, że przedsięwzięcie wymaga wsparcia, drugi wzmianka o hucznych urodzinach Alicji. Przy nieco innym sformułowaniu zgłoszenia nie byłoby wątpliwości.

Po zakończeniu zgłoszeń następuje ich ostateczna weryfikacja, więc można będzie się jeszcze zastanowić, chyba że wcześniej ktoś podeprze countrowy debiut w Żorach argumentami nie do zbicia.

Pozdrawiam

Woźnica

Woźnica

Aktualizacja propozycji do nominaci w XIV Plebiscycie Dyliżanse

Artysta Roku

Wojtek Dudkowski - Postać nietuzinkowa. Osoba wielu talentów. Człowiek renesansu. Tak naprawdę od czasów Lonstara i Tomasza Szweda nie było chyba w naszym countrowym świecie tak barwnej i „wielofunkcyjnej” postaci. Autor tekstów i muzyki, aranżer piosenek. I to piosenek takich jak „Berek”, czy „Moje serce to nie hotel”, a ostatnio też świetnej „Popatrz na mnie”. Niestrudzony popularyzator muzyki country i całego środowiska i świata country w Polsce. Znakomicie rozumiejący rynek muzyczny z racji tego, że przez wiele lat pracował jako dziennikarz muzyczny. Potrafi dotrzeć do naprawdę dużej liczby odbiorców i przekonać ich do muzyki country. W minionym roku postać, o której było chyba najwięcej słychać za sprawą wirtualnego świata. Muszą to przyznać zarówno zwolennicy jak i przeciwnicy. Wojciech Dudkowski przez cały rok wraz z zespołem Droga Na Ostrołękę zagrał prawie 70 koncertów w różnych miejscach kraju, wielokrotnie pisały o nich media regionalne i ogólnopolskie. To dzięki działaniom Wojciech Dudkowskiego i jego zespołu mogliśmy w Mrągowie na Przepustce zobaczyć zespół składający się z osadzonych w więzieniu w Przytułach, którzy GRALI COUNTRY, co potem zaowocowało szerszą współpracą countrowców z fundacją „Sławek” i koncertami innych gwiazd w ośrodkach więziennych (Lonstar z Rayem Scotem w Przytułach, Krystyna Mazur w innym więzieniu). Materiał z Przepustki do Mrągowa i występu osadzonych pokazała telewizja Polsat w porze największej oglądalności, co nie powinno być do przecenienia w kontekście popularyzacji muzyki country. Między innymi dzięki działaniom i staraniom Wojciecha Dudkowskiego cały lipiec Radio OKO w Ostrołęce nadawało – fenomen na skalę kraju zapewne - muzykę country codziennie po cztery godziny w czasie największej słuchalności (puszczano wtedy mnóstwo piosenek country zarówno po polsku jak i amerykańskich mówiąc przy okazji i przekazując informacje na temat Pikniku Country i samej muzyki country)!!! Jak nikt inny zasługuje na ten tytuł, bowiem cały rok pracuje wraz z zespołem bardzo ciężko na sukces i nie odcina tylko kuponów z już wypracowanych pozycji.
Zasługuje na to by zostać artystą roku, ponieważ dużo pracy i zainteresowania poświęca muzyce. Ciągle tworzy coś nowego. Dba o stare utwory dopracowując je na kilkugodzinnych próbach. Osiągnął już wiele, ale pracuje na to by osiągnąć więcej. A poza zespołem i pracą nad rozwijaniem zespołu jest ciepłym i dobrym człowiekiem. Udziela się charytatywnie, ma bardzo dobry kontakt z publicznością. Ma dobry kontakt również z wszystkimi członkami zespołu. A ponadto pomaga rozwijać się muzycznie , choć wcale nie musi tego robić. Człowiek taki jak Pan Wojtek zasługuje w pełni na to miano.

Wokalista Roku
Wojtek Dudkowski - Coraz lepszy warsztat wokalny doskonalony na znakomitych countrowych standardach. Fajne, głębokie brzmienie głosu z pojawiającą się gdzie nie gdzie charakterystyczną chrypką daje się szybko rozpoznać i świetnie sprawdza się zarówno w coverach jak i autorskich piosenkach zespołu Droga Na Ostrołękę. Miło się tego słucha.
Śpiewa super, cały czas pracuje nad techniką wokalną, a wykonywanych przez niego coverów słucha się przyjemniej niż oryginałów - dzięki temu zachęca do interesowania się gatunkiem muzycznym, jakim jest country.

Wokalistka Roku
Podobnie jak Kasia Szubartowska wciąż niejako w cieniu innych wokalistek. A przecież, to w zasadzie jedna z TRZECH PIERWSZYCH DAM polskiego country (Alica Boncol, Kasia Szubartowska, Gabysia Mycielska…no jeszcze Sonia Lelek, ale o Soni mało słychać poza piknikiem w Mrągowie). Znakomite występy w programach telewizyjnych, które zapewne zapadły w pamięć publiczności, która być może przy okazji występów Gabrysi po raz pierwszy mogła usłyszeć country inaczej niż tylko przez pryzmat Dolly Parton. Tytuł wokalistki roku z pewnością należy się osobie, która potrafi śpiewać stylowo, a jednocześnie w bardzo indywidualnym charakterze. Śmiem twierdzić nawet, że jej gościnne występy swojego czasu u boku Alicji Boncol sprawiały wrażenie jakby to Alicja była gościem Gabrysi, a nie odwrotnie (z całym szacunkiem dla kunsztu Alicji Boncol).

Nowy Wykonawca
Zdecydowanie zespół Power Grass pod wodzą Janusza Tytmana. Co prawda Pani Orbik coś mi się zdaje, że nie na długo zagrzeje miejsce w muzyce country (obym się sromotnie mylił!!!), bo z tego co można zaobserwować w mediach Beata Orbik świetnie czuje się w zupełnie innym repertuarze i tylko patrzeć jak „wciągnie” ją wielki świat szołbiznesu (bo, że muzyka country i scena country nie daje takich fajerwerków jakie dają inne gatunki muzyczne – czy to pop czy rock – to wiadomo nie od dziś), ale pozostanie druga (pierwsza) wokalistka Krystyna Mazur. Znakomite wyczucie smaku Janusza Tytmana pozwala wierzyć, że jest to twór (PowerGrass), który tak jak do tej pory będzie cieszył nasze uszy muzyką country z najwyższej newgrassowej półki. Byleby tylko więcej po polsku! No i nie do przecenienia również jest tu fakt sprawności menadżerskiej p. Jerzego Głuszyka. Taki trochę kardynał Richelieu, który pociąga za wiele sznurków nie wchodząc na główną scenę. Brawo i oby tak dalej!

Album Roku
Świetna składanka utworów country, która uprzyjemnia nie tylko podróże, ale każdą chwilę – gdziekolwiek jesteśmy
Wiele do wyboru nie ma w tej kategorii. Jeśli ukazała się jakaś płyta, to nie zawsze to muzyka country (choć za taką chciałaby uchodzić), a jeśli już się okazała country, to niekoniecznie dobra. Pozostaje niewielki wybór. Stawiam więc na „Na dobrą drogę 20” BBZ. Muzyka country i to dobra. Nic dodać nic ująć.

Instrumentalista Roku
Grający na akordeonie i instrumentach klawiszowych. Nadaje dużo nowego, świeżego brzmienia piosenkom country zarówno standardom, jak i autorskim piosenkom zespołu. Czasem zagra jak trzeba cover country, czasem nada mu brzmienia cajun lub zydeco, co świetnie współgra z brzmieniem zespołu Droga Na Ostrołękę. Dobrze by było tytuł instrumentalisty roku nadać muzykowi, który gra na instrumencie niekoniecznie typowym dla muzyki country. Wirtuoz akordeonu!

Wydarzenie Roku
Koncert zespołu Droga Na Ostrołękę z kwintetem smyczkowym – najpierw widziałem fragmenty w Internecie. Zaintrygowany nietypowym jak na polskie warunki countrowe przedsięwzięciem, postanowiłem jednak przekonać się osobiście o wymiarze tegoż. Wybrałem się zatem na kolejny koncert zespołu z kwintetem (choć blisko nie miałem, ale mogłem być niejako „przy okazji”). Nie żałowałem przebytej drogi! Warto było! Piosenki niby znane, niektóre wiekowe, ale zaaranżowane w fantastyczny sposób. Pięcioro młodych ludzi grających na instrumentach smyczkowych i śpiewających piosenki między innymi Johnnego Casha, to widok, który wlewa w countrowe serce otuchę i pozwala z nadzieją patrzeć w przyszłość. Praca Drogi Na Ostrołękę naprawdę imponująca. Każde wykonanie nagradzane burzą oklasków, a na koniec bisy i owacje na stojąco! Niesamowite przeżycie! Jeszcze czegoś takiego chyba na naszej scenie country nie było! Warto by pokazać to szerszej publiczności. Może w Mrągowie?

Wykonanie Roku
Droga na Ostrołękę - I Walk The Line - „Molowa” linia melodyczna tego przeboju J. Casha może nie najnowszym jest pomysłem (już Ed Kowalczyk zrobił to dość dawno temu), ale wykonanie i doaranżowanie kwartetu smyczkowego do tego numeru to strzał w dziesiątkę. Nie ma co ukrywać, że nikt jeszcze w polskim country nie zrobił czegoś takiego i przy całym uznaniu dla Wielkich Artystów polskiej sceny country trzeba oddać hołd zespołowi Droga Na Ostrołękę za pomysł, pracę nad nim i wykonanie! Słuchając na żywo naprawdę przeżywa się niesamowite emocje (z resztą nie tylko przy tym utworze, ale przy pozostałych również – np. „Help me make it through the night” – kiedy lider zespołu opowiadał o wizycie K. Krisstoffersona w Polsce, a potem wykonują jego piosenkę). Jak dla mnie pewniak na WYKONANIE ROKU.

Przybyło sporo uzasadnień, ale wciąż widzę kandydatów, którzy jeszcze nie zostali zgłoszeni. Może nie czekajcie do ostatniej chwili.

Pozdrawiam

Woźnica