cos co mnie wzruszylo :)

Ana

Dla mnie, ktora spedzila wiele lat w korporacji taksowkowej ten tekst jest po prostu piekny i daje do myslenia .....Ja wiem, ze w mojej korporacji - byli tacy kierowcy Smile

Sama korporacja jako taka nie zasluguje na reklame ale kierowcy w niej pracujacy byli myslacymi ludzmi z dobrymi sercami.
Chyle czola przed tym- nie, nie kierowca Smile

przed tym Czlowiekiem przez duze C.

Przyjechałem pod adres do klienta, i zatrąbiłem. Po odczekaniu kilku minut, zatrąbiłem ponownie....Był późny wieczór, pomyślałem że klient się rozmyślił i wrócę do "bazy"... ale zamiast tego zaparkowałem samochód, podszedłem do drzwi i zapukałem. "Minutkę!", odpowiedział wątły, starszy głos. Usłyszałem odgłos tak jakby coś było ciągnięte po podłodze...
Po długiej przerwie, otworzyły się drzwi. Stała przede mną niska , na oko dziewięćdziesięcioletnia kobieta. Miała na sobie kolorową sukienkę i kapelusz z dopiętym welonem; wyglądała jak ktoś z filmu z lat czterdziestych.
U Jej boku była mała nylonowa walizka. Mieszkanie wyglądało tak, jakby nikt nie mieszkał w nim od lat. Wszystkie meble przykryte były płachtami materiału.
Nie było zegarów na ścianach, żadnych bibelotów ani naczyń na blacie. W rogu stało kartonowe pudło wypełnione zdjęciami i szkłem.
"Czy mógłby Pan zanieść moją torbę do samochodu?", zapytała. Zabrałem walizkę do auta, po czym wróciłem aby pomóc kobiecie.
Wzięła mnie za rękę i szliśmy powoli w stronę krawężnika.
Trzymała mnie za ramię, dziękując mi za życzliwość.
To nic - powiedziałem, "Staram się traktować moich pasażerów w sposób, w jaki chciałbym aby traktowano moją mamę."
"Och, jesteś takim dobrym chłopcem" , odrzekła. Kiedy wsiedliśmy do samochodu, dała mi adres, a potem zapytała: "Czy mógłbyś pojechać przez centrum miasta?
"To nie jest najkrótsza droga", odpowiedziałem szybko, włączając licznik opłaty.
"Och, nie mam nic przeciwko temu", powiedziała. "Nie spieszę się. Jestem w drodze do hospicjum..."
Spojrzałem w lusterko. Jej oczy lśniły. "Nie mam już nikogo z rodziny", mówiła łagodnym głosem. "Lekarz mówi, że nie zostało mi zbyt wiele..."
Wyłączyłem licznik... "Którędy chce Pani jechać?"
Przez kilka godzin jeździliśmy po mieście. Pokazała mi budynek, gdzie kiedyś pracowała jako operator windy.
Jechaliśmy przez okolicę, w której żyła z mężem jako nowożeńcy. Poprosiła bym zatrzymał się przed magazynem meblowym który był niegdyś salą balową, gdzie chodziła tańczyć jako młoda dziewczyna.
Czasami prosiła by zwolnić przy danym budynku lub skrzyżowaniu, i siedziała wpatrując się w ciemność, bez słowa.
Gdy pierwsze promienie Słońca przełamały horyzont, powiedziała nagle "Jestem zmęczona. Jedźmy już proszę". Jechaliśmy w milczeniu pod wskazany adres. Był to był niski budynek z podjazdem, tak typowy dla domów opieki.
Dwaj sanitariusze wyszli na zewnątrz gdy tylko zatrzymałem się na podjeździe. Musieli się jej spodziewać. Byli uprzejmi i troskliwi..
Otworzyłem bagażnik i zaniosłem małą walizeczkę kobiety do drzwi. Ona sama została już usadzona na wózku inwalidzkim.
"Ile jestem panu winna?" Spytała, sięgając do torebki.
"Nic", powiedziałem.
"Trzeba zarabiać na życie", zaoponowała.
"Są inni pasażerowie," odpowiedziałem.
I nie zastanawiając się kompletnie nad tym co robię, pochyliłem się i przytuliłem Ją. Objęła mnie mocno.
"Dałeś staruszce małą chwilę radości", powiedziała. "Dziękuję".
Uścisnąłem jej dłoń, a następnie wyszedłem w półmrok poranka .. Za mną zamknęły się drzwi - był to dźwięk zamykanego Życia ..
Tego ranka nie zabierałem już żadnych pasażerów.Jeździłem bez celu, zagubiony w myślach. Co jeśli do kobiety wysłany zostałby nieuprzejmy kierowca, lub niecierpliwy aby zakończyć jego zmianę? Co gdybym nie podszedł do drzwi, lub zatrąbił tylko raz, a następnie odjechał?

Myśląc o tym teraz, nie sądzę, abym zrobił coś ważniejszego w całym swoim życiu.
Jesteśmy uzależnieni od poszukiwania emocjonujących zdarzeń i pięknych chwil, którymi staramy się wypełnić nasze życia.
Tymczasem Piękne Chwile mogą przydarzyć się nam zupełnie nieoczekiwanie, opakowane w to, co inni mogą nazwać rutyną. Nie przegapmy ich.

Cowboykash

Sytuacja piękna i wzruszająca jak z książki, acz niestety wyssana z palca. Takie jest moje zdanie, ponieważ sam pracowałem jako taksówkarz to znam ten fach na wylot, na wskroś, na przestrzał.
Stąd wiem, że o ile sama sytuacja mogła się zdarzyć i faktycznie chwyta za serce, to jednak jej opis i sposób w jaki go zrobiono oraz użyte słownictwo, wykluczają niestety to "zajście" całkowicie.
Jedyne wytłumaczenie jakie przychodzi mi do głowy to takie, że kto inny był kierowcą a kto inny pisał.......choć z tekstu wynika że pisał kierowca.
Przykro mi ale to zwyczajna "LIPA"
Ale naprawdę wzruszająca Smile

Lily de Ville

Dzięki Ci Cowboykashu za twoją opinię, bo już myślałam że jakaś dziwna jestem.
Osobiście brakowało mi na końcu zdania: A teraz wyślij to do conajmniej 10 osób a zobaczysz, spełni się twoje marzenie. Jeśli tego nie zrobisz bla bla bla...
Nie mniej jednak historia piękna... choć z drugiej strony czegoś mi w niej brakuje. Czy ten kierowca chociaż raz ją odwiedził?

Ana

nie mam zielonego pojecia Smile

ten tekst po prostu wpadl mi w oko. Byc moze macie racje ze to lipa. Mnie po prostu wzruszyl Smile

wiec chcialam sie podzielic. W dodatku, ja jestem idealistka Kwadratowy

bardzo chce wierzyc w to,ze ludzie sa dobrzy. Bo sa przewala oczami

naprawde sa. Wiem,bo wielu spotkalam na swojej drodze.
Kowboyu Smile

taksowkarze to dziwni ludzie,wiem bo spedzilam posrod nich kawalek swojego zycia.Potrafia sobie oczy wydrapywac o kolejke na slupie ale jednoczesnie potrafia jak jeden maz stanac w obronie dopiero co podpadnietego kolegi. Wielu jest zdolnych do takiego zachowania.

Huberts

Myślę, że kto jak kto, ale Naszniezmordowanyadmin co nieco na ten temat może powiedzieć. Wszak kilkanaście ładnych lat turlał sie po stolicy jako "złotówa".
Takoż brat Celownik, nadal czynny w zawodzie z tego co się orientuję... Wink

Pzdr.

Lily de Ville

Ale historia jest naprawdę ładna. Po prostu wydaje mi się, że jest mało prawdopodobne, że wydarzyła się naprawdę a jest raczej wytworem wyobraźni.
Z taksówkarzami mam do czynienia od czasu do czasu jedynie jako klientka. Ostatnio było to w maju, jechałam do szpitala, przejście parę kroków to był dla mnie nadludzki wysiłek. Nawet coś takiego jak otwarcie drzwi to był dla mnie wyczyn. I co? Pomógł mi je otworzyć? Odpowiedzi możecie się domyślić. Może gdybym miała 20 lat... ale ta pani z historii miała dużo więcej, może gdybym ważyła 15 kilo mniej... ach zapomniałam, że wtedy strasznie schudłam więc teoretycznie nadwaga była minimalna. No dobra, może akurat on wolał blondynki Wink

kowboj Lukasz

Ja w rodzinie ma taksówkarza. Wprawdzie nie jeździ na TAXI w Piotrkowie, tylko w Toruniu. On akurat przejął tradycje tego zawodu po teściu. Bo syn teścia na TAXI nie jeździ. Teść zaczynał jeździć na TAXI pod koniec PRL czyli w latach 80-tych.
Mój wujek na TAXI już po Toruniu.
Natomiast w mojej okolicy to sąsiad jeździ na TAXI. Wcześniej na TAXI jeździł jego ojciec. Jeszcze słyszałem o jednym sąsiedzie w mojej okolicy, który też był taksówkarzem. Znałem , też pewną dziewczynę, która pracowała w dyspozytorni.
Ta dziewczyna to przeważnie narzekała na tych panów.
Pracowałem też z panami w pracy, którzy kiedyś jeździli na TAXI.
Perkusista HTB to też taksówkarz.
A ja chciałem jeździć na TAXI, ale niestety nie mogę mieć Prawa Jazdy.
Jak w TV jest serial " Zmiennicy" ja najczęściej oglądam ten serial. Teraz jest powtarzany w TVP Seriale.
A taksówką to ostatnio jechałem ponad rok temu też w maju.
Zmęczony byłem po podróży to skorzystałem.

Stasek

Łukasz jesteś nie do przebicia, chyba zostanę taksówkarzem.

kowboj Lukasz

Toś mnie rozwalił tym tekstem.

Lily de Ville

adi-zerniki

Cowboykash

Ana, wszystko się zgadza. Napisałem że historia sama w sobie naprawdę "chwytliwa" i uważam, że jak najbardziej coś takiego mogło mieć miejsce, ale może nie do końca tak jak to opisano no i osoba która to opisywała, raczej nie miała choćby bladego pojęcia o zawodzie taksówkarza.
Tak na chłopski rozum
Już pierwsze słowa DYSKWALIFIKUJĄ ten tekst CAŁKOWICIE.

Huberts

Oj tam, zamiast "brednie" mogłeś napisać "fikcja literacka"...
Brzmi ładniej... Wink

Pzdr.

Huberts

A poza tym ta historia ma swoje kolejne oblicze.. [link widoczny dla zalogowanych]
Gdyby poszukać, to pewnie jeszcze kilka wersji by się znalazło.

Pzdr.

Pablo

oj tam , oj tam, ładna historia ale pewnie to było w Nowym Yorku albo gdzie indziej w Stanach. Tylko tam się takie historie zdarzają Wink